Istnieją trzy ważne kwestie, o których wszyscy powinni wiedzieć w kontekście warunków, w których odbyły się te wybory:
1. Są to wybory opozycji, wspierane technicznie przez Państwową Komisję Wyborczą (CNE) – organ kierowniczy Władzy Wyborczej Wenezueli, na prośbę MUD i była to decyzja podjęta w całkowitej niezależności pod każdym względem. Nie istnieje żadna ustawa ani zasada obligująca partie polityczne do zwracania się o wsparcie CNE w celu przeprowadzenia swoich własnych wyborów wewnętrznych. Tym samym, każda partia, która taki wniosek przedkłada, daje de facto wyraz swojego poparcia i wiary w zdolność i niezależność wenezuelskiej Władzy Wyborczej.
2. Komisja Techniczna Unii Narodów Południowoamerykańskich (Unasur) współuczestniczyła w przeprowadzaniu wyborów na wniosek CNE. MUD z kolei, pomimo pewnych zastrzeżeń, zaakceptowała obecność wysłanników Unasur. (Sprawozdanie delegacji znajduje się w załączniku)
3. Przeprowadzenie tych wyborów oraz przejrzyste warunki, w których państwo zagwarantowało swój w nich udział, są zdecydowanym wyrazem gwarancji i korzystania z praw politycznych przez wszystkich Wenezuelczyków i Wenezuelki bez wyjątku, są dumą Rewolucji Boliwariańskiej.
Poza wymienionymi okolicznościami, istnieją jeszcze inne, które wynikają z obiektywnych zastrzeżeń i analizy politycznej. Są one równie ważne dla sprawiedliwej oceny słabości opozycji w kraju:
Te wybory są decydujące dla opozycji, biorąc pod uwagę fundamentalne różnice między poszczególnymi składnikami MUD, których jedynym celem wspólnym jest pozbawienie stanowiska prezydenta Maduro, odwołanie rządu i zakończenie Rewolucji Boliwariańskiej. Nie łączy ich wspólny program rządu, ani konkretne projekty gospodarcze czy społeczne, koncepcje polityczne, idee filozoficzne, ani nawet podstawy ideologiczne, co oznacza, że kandydaci z jednego ugrupowania niekoniecznie reprezentują inne grupy czy partie.
Z tego powodu, każda integralna organizacja MUD miała swój interes nadrzędny w tym, aby jej bojownicy i sympatycy poszli na wybory po to, aby ustawić na stanowiskach odpowiednio swoich przywódców. W związku z tym nie omawiano kwestii wyboru najlepszych kandydatów opozycji w tych wyborach, najlepszych ustawodawców, najbardziej doświadczonych czy wykształconych polityków, lecz skupiono się na wybraniu każdego członka swojej partii z osobna, osłabiając kandydatów innych partnerów.
W tym zarysie analizy, biorąc pod uwagę zarówno to, co jest do ugrania dla poszczególnych sektorów burżuazji, jak i interesy klasy reprezentującej każdy z bloków prawicy wenezuelskiej, interesujące jest zjawisko niskiego udziału elektoratu opozycyjnego, co podsumowane zostało liczbowo:
1. 543.723 wyborców oddało głos, co stanowi prawie 7% z ogółu 7 milionów 700 tysięcy wyborców uprawnionych do głosowania w 2.697 prezydiach ustanowionych przez CNE w 33 okręgach wyborczych.
2. Zostało wybranych zaledwie 42 kandydatów z ogółu 111, co stanowi 25%. Pozostałe 75% nie zostało wybranych w drodze głosowania.
3. Nie kandydowała żadna kobieta poniżej 30 roku życia, a z jedynych 11 kandydatek powyżej 30 roku życia wygrały zaledwie 3.
4. Wybory zostały przeprowadzone w 33 z 87 okręgów, co stanowi 38%.
5. Oddano 8% głosów nieważnych.
Pozostałe dane liczbowe pomagają zrozumieć fiasko wyborów oraz zdolność mobilizacyjną opozycji:
A.- Każdy kandydat musiał zapłacić 150.000 boliwarów, aby uczestniczyć w tym procesie prawyborów, co przekłada się na znaczną sumę dla MUD po pomnożeniu jej przez 111 kandydatów.
B.- W jednym okręgu 30 osób głosowało na 4 kandydatów.
C.- Frekwencja w ostatnich prawyborach PSUV (partii rządzącej), celem wyłonienia kandydatów na rządzących i burmistrzów, wyniósł 2 miliony 373 tysięcy 478. Z kolei w wyborach parlamentarnych w 2010 r. wzięło udział 2 miliony 575 tysięcy 484 osób.
D.- Istnieje pewna rozbieżność pomiędzy danymi MUD: sekretarz wykonawczy Stołu Jedności Demokratycznej, Jesús „Chúo” Torrealba, potwierdził na antenie Union Radio, iż 640 tysięcy Wenezuelczyków uczestniczyło w prawyborach, podczas gdy Pan Cartaya, szef ds. Wyborczych MUD, powiedział, że były to 543 tysiące.
F.- Wyniki ze względu na partie: Primero Justicia (Przede Wszystkim Sprawiedliwość) zdobyła 13 kandydatur, Voluntad Popular (Wola Ludowa) 8, Acción Democrática (Akcja Demokratyczna) 7, Un Nuevo Tiempo (Nowy Czas) 5, Partido Cuentas Claras (Partia Czyste Konta) 2, Copei 1, a Avanzada Progresista (Partia Postępowa). Brakuje wyników pozostałych 5.
Rządzący politycy ze Stołu Jedności Demokratycznej określili wybory jako udane, jednak we wszystkich wyborach na świecie wstrzymanie się od głosu bez wątpienia ukazuje w pewien sposób brak zgody. W tym przypadku możnaby wręcz mówić o próbie ukarania rządzących poprzez abstencję.
Delegacja techniczna Unii Narodów Południowoamerykańskich
Prawybory do MUD (Stół Jedności Demokratycznej)
Carlos Vieira von Adamek
Sędzia Najwyższego Sądu Wyborczego Brazylii
Od 2014 roku, Carlos Vieira von Adamek obejmuje stanowisko Sekretarza Generalnego Prezydium Najwyższego Sądu Wyborczego Brazylii. W 2011 roku, był sędzią Trybunału Sprawiedliwości w Sao Paulo, jak również członkiem i prezesem Kolegium Sądu Apelacyjnego w tym stanie. W 2013 roku, Von Adamek był już zastępcą sędziego drugiego stopnia, a zarazem asystentem Jose Antonio Dias Toffoli w Najwyższym Trybunale Sprawiedliwości. Uzyskał wykształcenie w dziedzinie prawa cywilnego procesowego w Wyższej Szkole Prawa w Sao Paulo (EPM), gdzie również wykonywał obowiązki profesora i instruktora.
Marcio Antonio Boscaro
Sędzia Sądu Wyborczego Brazylii
Marcio Antonio Boscaro jest sędzią pomocniczym Prezydencji Najwyższego Sądu Wyborczego (TSE) Brazylii . W 1991 r. wchodził w skład Trybunału Sprawiedliwości stanu Sao Paulo . W roku 2009 Marcio Antonio Boscaro wykonywał obowiązki sędziego pomocniczego Sędziego Cywilnego Sao Paulo. Jego bliskość z obecnym prezydentem TSE, Jose Dias Toffolli, pochodzi jeszcze z okresu, kiedy studiowali prawo. Jest ekspertem w zakresie prawa cywilnego uzyskawszy tytuł magistra na uniwersytecie w Sao Paulo (USP).
Źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych Wenezueli